ŞARA A. ARŞ
" ERGUVAN AĞACIMA "
Ateş boşuna mı ateş !
Su boşuna mı su !
Senin eflatununun sarhoş etmesi beni boşuna mı !
Yaprak ! Sende olunca başka !
Gövde ! Sende olunca başka !
Ben sana ellerimi ayaklarımı mı versem !
Üşüme diye kışlık kazaklarımı mı getirsem dibine !
Yaşadığın toprağı yastık bilip başımı mı koysam dizlerine !
Benim sana olan bu " kendini unutmuşluğum " boşuna mı !
Gölgen başka senin !
İnsan hayâ ediyor senin yapraklarının altından başını kaldırıp göğe bakmaya !
Köküne değen toprak başka !
Yaprağının altından geçen başka bir şey oluyor !
Bir alemden bin aleme filizlenişim yapraklarının arasında !
Bir filizlenmek ki !
Ne sonu var !
Ne sınırı !
Bir eflatunda eridim ben !
Yaprağının yeşilinde !
Sarısında !
Dondum !
Bir bakışın bunları yazdırırsa benim çaresiz sağ elime !
Bir " FİDAN " neler yapmaz " ERGUVAN " !
...
...
...
...
...
KURU BİR DALINA BİLE KIYAMAZ BİR CAHİL !
ONU PAMUKLARA SARAR !
...HAZİRAN 2016...
...ŞARA...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder