" NE YANA DÖNSEM SEN "

                                                                  14.07.2016 İSTANBUL
                                                                  ŞARA ASLIHAN ARŞ






                        "       NE  YANA  DÖNSEM  SEN     "

Ne  yana dönsem seni bulduğum noktada kayboldum  ...

Yok  oldum  ...

Gözlerimin nerede olduğunu bilseydim  ...

İmdat dilenip ellerimden ...

Arardım da kendimi belki  ...

Lakin  yok  ...

Ben yok  ...

Ne yana dönsem sen ...

Benim nefesim yok  ...

Nefesin kaybolmuşluğumun canı cananı ...

Bir çift el birini bırakıp nasıl gider   ?

Gitti  ...

Sadece eller  olsa iyi ...

Bir çift ayakta gitti ...

Gözler gitti  ...

İnsanın bir zamanlar başının üstüne saraylar kurup başköşeye oturttuğu 

"  aklı   "  onu  bırakıp  gider mi   ?

Gitti  ...

Ne yana dönsem seni bulduğum noktada  akıl yerini     " SANA  " bıraktı  ...

Hükmü  de  !   Sözü   de   !   Astı   kendini   !

Nefesin   !

Ateşin            "    KALBİ   "     !

Suyun           "      KALBİ   "     !

Henüz daha var olmayan bir şeyin kalbi olur  mu    ?

Olurmuş   !

NEFESİN !

HENÜZ  VAR OLMAYAN BİR ŞEYİN DAHİ KALBİ     !

Ne yöne  dönsem  sen   ...

Işık  mı    desem    !

Nur  mu   desem     !

Zerrelerinde  eriyip   !   Kendimi  yok edip   !

Seni  bulmama  ben nasıl bir isim   versem   !

Yok    !

Ne  yöne  dönsem  sen  !

Nefesin     !

Nefesim     !

Ben  yok     !

"   NE  YANA DÖNSEM  SEN   "     !

...

...

...

















...TEMMUZ 2016...












                                                                                   ...ŞARA...