AVLU ...

                                                               14.05.2018  İSTANBUL
                                                              ŞARA ASLIHAN ARŞ




                                      "    AVLU    "

Bir  çatıya  ait  olamayıp  ;    bir  "  avluya "   ait  olmak  ...

Anneme sarılıp  bir  kez bile  ağlamayıp  ;  bu  avlunun  kollarında birden 

çok  kez  ağlamak  ...

Akşam  yürüyüşleri  sonrası  aklımda  eve dönmek  varken ;  ayaklarıma bakıp 

nereye  gittiklerini  sormam  ;  cevabı  istisnasız ,  gülerek  hep kalbimin 

vermesi  ...

Aldığım  nefesi  geri  vermek  bile  ağır geldiği zamanlarda ; bu  avluda 

bulut   gibi  olmam  ...

Kuşlar   bile  evlerine  gittiklerinde  ;  benim hâlâ bu avluda olmam ...


İnsan  denilenler  sevgililerini  nasıl  izliyorsa ...  Öyle  izleyişim  ...

Kubbesini  ...   Minarelerini ...

Kapısındaki  yeşil  örtüyü  öpüşüm  ;  aklımın  karanlık  seslerinin susması  ...

Bir  çatıya  ait  olamayıp   ...

Bir     "avluya"   ait  olmak   ...

                                                   ...MAYIS  2018  ...





                                                                  ...ŞARA...