" ANLATILANLAR ... ANLATILACAKLAR " ...

                                                                                                    24.12.2015 İSTANBUL
                                                                                                    ŞARA A. ARŞ


"  ANLATILANLAR  ...    ANLATILACAKLAR  ...  "


Günü ağlamakla açıyor  ...

Hali anlamakla kapatıyorum  ...

Verilen bu  "  SÜSTEN ARINMIŞ KOLTUK "  tan sonra daha az ağlar ...

Daha çok anlar oluyorum ...

Öyle bir hal ki ...

27 yıldır ...

Beynimde ...

Kalbimde  ...

Hayatımda ...

Taşıdıklarım ...

Omuzlarımda ...

Sırtımda ...

Ayağımdaki tonlarca ağırlıklar bir tüy oluyor ...

Bir merhamet rüzgarı da o tüyü benden alıp neresi olduğunu bilmediğim yerlere

götürüyor ...

Bildiğim tüyün bir daha nefesime bile dokunamayacağı   ...


Ölen   " BİR KİMSEYE "  karşı taşıdığım öfkeler ,  kırgınlıklar , 

" KELİMELERE DÖKÜLEMEYECEKLER "   tuz buz oluyor parmaklarımın arasında

...

Bizim hayatlarımızı onun seçimlerinin şekillendirmediğini biliyorum artık ...

Öldü öfkelerim ...

Biliyorum karar verenin o olmadığını ...

Yön verenin ...

O olmadığını biliyorum ...

Karar verenin , istisnasız  hep  ;    "  VAR EDEN "  olduğunu biliyorum...





Bu öyle bir anlamak  ki   ;





Elimde bir taş bile yok ...

Ayaklarım çıplak  ...

Bir kara lastik bile yok ...

Çıplağım ...

Sırtımda yamalı bir çul yok ...

Yürüyorum ...



Yolun sonunda gövdesinde yedi başı olan , her bir ağzından ayrı çeşit ateşler ,

zehirler akan ,  katran çamurdan yaratıklar ordusu var ...


Bu şerefli koltuktan önce olsa arkama bakmadan kaçardım  ...


                              ŞİMDİ       ;


Onlara doğru attığım her adımda üstüme bir  " KENDİNDEN EMİNLİK ÖRTÜSÜ "

atıyor bir el ...

VAR EDENİM  ...

Ben neler görüyorum ...

Ben 27 yıllık ömrümde  hiç bu kadar güçlü bulmadım   ŞARA ' yı ...

Korku ne demek !

Ya kaygı !

Beni en çok yoran gelecek kaygısı hani nerde şimdi  !

Artık o kadar emin  ...

O kadar teslim ...

...


...

...


Daha anlayacak çok şeyi olup , anladıklarına sımsıkı sarılan ...

Dışardan bakıldığında hiç bir şeye  ;   şu anda bir işe , bir gelire bile sahip

değilken ...

VAR EDENİM ...

Fakat benim gördüklerim  ...

Anladıklarım ...

Yok içinde     "    VARIM    "   VAR EDENİN bana verdikleriyle  ...


"   VARLIK İÇİNDEYİM  "   !


Yetemiyor maddeler ...


Yürürken  ;   elim , bacağım , kolum yok sanki benim  ...

Ben bir tek    ayak tabanlarımı  hissediyorum  ...

Öyle  güçlü basıyorlar ki yere  ...

Gövdem ayaklarımın üzerinde öyle güvende ki  ...

Bazı zamanlar yolda durup ayaklarımın altına bakmak istiyorum ...

Bu güç nereden geliyor diye ...

İnsan yanım anlamıyor ...

Ayaklarımın yürüyemeyeceği  yol yok ...

Gidemeyeceği uzaklık yok ...

Ellerim , dizlerim , saçlarım bile hayretle bakıyor insan aklımla birlikte ,

ayak tabanlarıma ...

Ayaklarımı hiç bu kadar güçlü görmedim  ...

Mümkün değillerin  ...

Mümkün olduğu yerler görüyorum ...

Kilitli kapıların açıldığı ...

Çıkmaz sokakların    "   ÇIKAR BİR YERİ  "    mutlaka olduğu  ...

Gözümde imkansız sayabileceğim ne varsa bu noktadan önce  ;


                           ŞİMDİ    ;


YOK OLDUĞU !

KAYBOLDUĞU  !



Her şey mümkün   !

Sınır yok !

Her şey gerçek !



Hiç bir şeyden korkum kalmıyor  ...

Hiç bir şeyden tedirginliğim  kalmıyor  ...



HAYATIMA GELEN VARLIKLARIN  ;  İSMİ , CİNSİYETİ , KİMLİĞİ , STATÜSÜNÜN

BİR ÖNEMİ KALMIYOR !  ONLARA DEĞİL BANA NE ANLATMAYA GELDİKLERİNE

BAKAR OLUYORUM ...



VAR EDENİM ;


BU NASIL BİR ANLAMAKTIR  !


ANLADIKÇA VAR OLUYORUM !  


...

...

...



                                                                     ... ŞARA ...