19.12.2015 İSTANBUL
ŞARA A. ARŞ
10 NİSAN 2015 - BAŞLANGIÇ - BİTİŞ - BAŞLANGIÇ - BİTİŞ
Var eden tarafından layık görülüp " ANLAMAYA " gözlerin bu yazılanlara
değmeyecek olsa ben elime bu kalemi almazdım eminim ...
" SUSTUKLARIMA DÜĞÜN BU GÜNMÜŞ MEĞER " ...
Ülkeler görmüş , başarılar elde etmiş , koltuklar , makamlar , kadınlar ,
isimler sahibi , güç sahibi , çamurlar içinde gezinmişte , çamurlar ayağından
ayaklarından ruhuna yapışmış , kibri kendinden , koltuklarından büyük ,
muzaffer zat :
Var eden lütfettide o gün geldi demek o halde hikayenin en başını birde benden
dinle :
Bir kimsenin kıymeti , değeri ; onun finansal durumu ,sınıfsal konumu ,eğitimi
mesleği ile ilgili değildir . Bütün bunlar o kimsenin yaşam standartlarını toplum
içindeki konumunu belirleyebilir fakat " DEĞERİNİ " asla belirlemez .
Kendinden her anlamda zayıf ve güçsüz bulduğun ben bunu " BİLİYORUM"
bu düğüne eşlik ediyorsa gözlerin bunu anlamak için senin tarafından da umut
var demek ...
...
Üç kez üst üste sordun aynı soruyu sordun gitme , bulunmama , devam
etmeme isteğime yönelik ...
Neden ??? !!!!
Ben sana nasıl anlatsaydım fark edipte " o kadar da olmaz artık " dediğim
şeylerden " EMİN OLDUĞUMU " ...
Senin mutlak gücünle kurduğun o yapıda benim ; tam , sağlıklı bir vücudun
sırtına takılan protez kol gibi duracağımı ...
Söylediklerinden ... Hiç söylemeyeceklerini anladığımı ...
Her şeyi ...
Benden özenle uzak tutulması gereken her şeyi ...
Her şeyi dibine kadar anladığımı ...
Hayatımda ilk defa bir şeyi " ANLAMAMAK " için direndiğimi ...
Her şeyi ...
Ben nasıl anlatacaktım sana ...
Bir katile cinayetini anlatmak gibi ...
...
...
...
... sustum ...
...
...
...
Etrafıma baktım ...
İnsanlara baktım ...
Sana baktım ...
Kendime baktım ...
Bana vereceğin sıfata , anlama , değere baktım ...
Hayatım boyunca " İNANMADIĞIM HİÇ BİR ŞEYİN PEŞİNDEN GİTMEDİM " .
Aç olsam , çıplak olsam ; dünyanın öbür ucunda dünyayı daha iyi bir yer
haline getireceğine "İNANDIĞIM" bir şey varsa hiç düşünmeden yola çıkarım.
İnanmadığım bir şey ayaklarımın ucunda olsa dahi ona uzanmam ...
Sana göre ; her açıdan senden zayıf , 27 yaşına gelmiş hayatına yön
verememiş , ailesinden hiç kimsenin dişe dokunur bir başarısı olmamış, aklı da
sınıfsal şartları gibi küçük , senin kibirli , üstten bakışlarını , alaycı sorularını
tamamen hak eden biriyim ...
" GEL GÖR Kİ BU GÜN SUSTUKLARIMA DÜĞÜN " :
Bitanem ben bu gün Özbek bir aileyi ziyaret ettim dediğinde
Aileyi hangi hayvani "İÇGÜDÜ" altında ziyaret ettiğini ...
Kızım diye nitelendirdiğin kimsenin ;
Aslında kızın olmadığını ...
Ve tam olarak kim olduğunu ...
Anlattıklarını hep dinleyip , anlatmadıklarını hep anladığımı ...
Kim olduğunu ...
Ne olduğunu ...
Düşünceni ...
Elimden tutup ta dışardan bana altından köşklerini , saraylarını gösteren ;
" BEN SENİN ALTINDAN SARAYLARININ ZİNDANLARINDA HAPİS HAYATLAR
GÖRDÜM " .
Bana ismindeki tek bir harfi değiştirerek anlattığını , tanıttığını ; " BENİM
ANLADIĞIMI AMA BAŞKALARININ ANLAMADIĞINI GÖRDÜM ".
Alemler , yollar , karanlıklar aşıp ta ; kapını " BİR YUDUM SU " için
çaldığımda uzattığın duru suyun içindeki görünmeyen " ZEHRİ GÖRDÜM " .
Zehir suyunu içtikten sonra yoluma devam edeceğimi bilerek ; ceplerime azık
yerine " AKREPLER KOYAN " ben onları bile ; "ELİNİN DEĞDİĞİ AKREP OLARAK
GÖRDÜM ".
Kendi kafasında bana elbiseler biçip te , onların hepsinin dikenli tellerden
olduğunu umursamayan , bana kat kat giydirdiğin hepsi birbirinden " OLMAZ "
DİKENLİ TELLERDEN ELBİSELERİNİN her birini çıkarmaya çalıştığımda ayrı ayrı
yüzümü , gözümü kan içinde bırakan ; ben o elbiseleri çıkarmaya çalışmazsam
" BEDENİMİ AŞIP , RUHUMU SARACAĞINI GÖRDÜM ".
Gözlerime bakıp ta bana renk cümbüşleri göstermeye çalışan ; " BEN SENİN
HER BİR RENGİNİN ARKASINDAKİ KOYU KARANLIKLARI GÖRDÜM ".
Bana örnek almamı öğütlediğin özgür iradeye sahip gibi görünen kimselerin
" ASLINDA BİRER KÖLE OLDUKLARINI GÖRDÜM ".
Demirden ellerinle dokunduğun hayatlarda ki bıraktığın ; "TAŞINMAYACAK
YÜKLERİ GÖRDÜM ". ...
Ben nasılsa ; sıradan , zayıf , korunmasız , başarısız , nihayetinde ayakları
pahalı halılara değerek büyümeyen biriyim senin oturduğun koltuklar ,
kullandığın arabalar , sahip olduğun makamlardan bakıldığında ...
" GEL GÖR Kİ BU GÜN SUSTUKLARIMA DÜĞÜN "
Sınırlar benim hep şartlarımda oldu ...
Hayatımda ...
Ailemde ...
Büyüdüğüm evde ...
Cüzdanımda ...
Gerçekleştirmek isteyip te alıp aklıma , kalbime koyduğum her şeyde sınırlar
var oldu ...
Fakat tüm bunlara rağmen " BEN UFKUMA HİÇ SINIR KOYMADIM " .
Benim fikrim , düşüncem hep gökyüzü gibiydi ...
Sınır ne demek hiç bilmedi ...
Hayallerim uçsuz bucaksızdı ...
Oturduğu evin iki sokak uzağına gitmeyi tehlike sayan bi annenin ; daha önce
hiç gitmediği , pek çok insanın ismini bile bilmediği , hiç bir kurum ya da kişiyle
bağlantısı olmadan , yeni bir şeyler öğrenmek için başka bir ülkeye gitmeye
karar veren kızı ...
...
Ablasına giderken bile , gitme isteğinden sonra "yeteri kadar para var mı ? "
diye cüzdanına bakan , cüzdanındaki para yeterli bulmuyorsa oraya bile
gitmeyen , finansal güçsüzlüğün her türlü kısıtlayıcı etkisini fazla fazla yaşayan
fakat tüm bunlara rağmen bu gücün " BİR ARAÇ " olduğunu bilen biri .
Makamlardan , statülerden , finansal güçlerden , isimlerinden edindiğin başarılar
dan giydiğin içinde kibirden iplikler olan kat kat gömleklerin içinde ; özünde
"ÇIPLAK " olduğunu bilmeyen ;
Benim hayatım sana "HİÇ " ...
Senin kat kat gömleklerin bana "HİÇ" ...
İçine sığındığın gömleklere geliyorlar da sen bunu "KIVANÇ " sayıyorsun
kendine ...
Bense acıyarak bakıyorum "KIVANCINA" ...
Kat kat " HİÇ GÖMLEKLERİN SAHİBİ " ,
" GEL GÖR Kİ SUSTUKLARIMA DÜĞÜN BU GÜN "
Sustuklarım anlayacaklarına değeceği vakit " SABIR " diliyorum sana ...
LAKİN ;
Seni "VAR EDEN " aynı .
Beni "VAR EDEN " aynı .
Sana şartlarını " VEREN " aynı .
Bana şartlarımı " VEREN " aynı .
Sen giyip te bir bir hiçten gömleklerini seni var edenin başka bir var ettiğine
yine var edenin verdiği "ŞARTLAR" sebebiyle baştan aşağı kibirle bakan.
Var edenin verdiği şartlar sebebiyle karşısındakine "MUHTAÇ" gözüyle bakan .
Muhtaç bir kimsenin , kendisine yapılan her türlü söz ve davranışı kabul
edeceğini sanmak gibi bir gaflete düşen ,
KIRK KÜSÜR YIL AYAKLARI TOPRAĞA DEĞMİŞ TE ÖNYARGILARI HAYATININ
BAŞ KÖŞESİNDE AYAKLARINI UZATMIŞ KEYİF SÜREN ,
...
Evler sahibi ,
Her evde ayrı kadın,
Ayrı hayatlar ,
Ayrı köleler sahibi ,
Fikrince kendine denk güçte olsaydım ; karşımda üslubu , duruşu , konuşması
farklı olacak olan , sen görmeyip te " VAR EDENİN ANLATMAK İSTEDİKLERİNİ "
karanlık bir yolda hayatlarımızın kesişmesini kendince benim
"MUHTAÇLIĞIMDAN " , kendinin " GÜCÜNDEN " sayan ;
Varlığı " süsten arınmış şerefli koltukların çok çok uzağında olduğunu
bilmeyen , anlamayan , görmeyen , "FARKINDALIK DÜZEYİ" ne yanından
geçmeyen ;
" GEL GÖR Kİ SUSTUKLARIMA DÜĞÜN BU GÜN "
Diyelim ki aradan geceler geçti ...
Gündüzler geçti ...
İlkbaharlar geçti ...
Sonbaharlar geçti ...
Zaman bu ya ... Hiç durmadı ... Hep geçti ...
Ağlamaklar geçti ...
Gülmekler geçti ...
Şarkılar geçti ...
Düşünceler geçti ...
Yollar geçti ...
Kadınlar geçti ...
Erkekler geçti ...
Ülkeler ...
Başarılar ...
Başarısızlıklar ...
Yılbaşılar ...
Yemekler ...
Karlar ...
Çamurlar ...
Sular geçti ... Hiç durmadı zaman ... Hep geçti ...
Öyle bir zaman geldi ki artık ...
Takvimlere bakmadığın zamanlar geçti ...
Ben "VAR EDİLDİĞİMİ " unutmayarak devam ettim ... Çalıştım ... Yoruldum ...
Güldüm ... Ağladım ... Çalıştım ... Kırıldım ... Vazgeçtim ... Başladım ...
Vazgeçmeyeceğime layık şeyler buldum ... Daha çok çalıştım ...
Dünya ya burası "AK " dediğin "KARA " , "KARA" dediğin "AK" olur ya zamanla...
Diller öğrendim ... Yollarım oldu ... Senin kıymetli göreceğin sıfatlar altında
başarılar , başarısızlıklar edindim ...
Benden ummayacağın " Nasıl yani " diyeceğin ; senin gözünde pek kıymetli
benim gözümde "HİÇTEN GÖMLEKLER" giydim ...
Hayat bu ya ... Her şeye "VAR EDEN " karar veriyor ya ... Gel gör ki "VAR
EDEN " zamanın birinde bana bir kaç kaç hiçten gömlek verdi ...
Ben kıymetli mi olacağım o zaman nazarında ? Halin , tavrın , üslubun bu
hiçten gömleklere göre mi şekillenecek ? Varsay ki senin benim varlığımdan
" DAHA KIYMETLİ " bulduğun bir gömlek giydim sırtıma ?
O zaman mı anlam bulacak "FİKRİNCE VARLIĞIM " ?
...
Yeni anlaşmalar imzalayacaksın ...
Yeni siparişlerin olacak ...
Makamlarını, koltuklarını güçlendirecek adımlar atacaksın ...
Başarılar elde edeceksin ...
Belki ismi "KUZEY" olmayan bir çocuk olacak ...
Hiçten gömleklerine gömlekler ekleyeceksin kat kat ...
Her nerede güzellik ve güç varsa sen orada olacaksın ...
Doymak bilmeyen bir iştahla kaşıkları bir kenara atıp , kepçelerle , kazanlarla
yiyeceksin ...
O kadar yiyeceksin ki bir insanın yiyebileceğinden kat kat fazla ...
Sadece açlık güdüsüyle hareket eden hayvanlar gibi ...
...
Bir kaç evin , bir kaç hayatın daha olacak ...
Yeni kadınlar tanıyacaksın ...
Dudaklarına değen yeni boyunlar olacak ...
Yeni tatiller ...
Yeni isimler ...
Yeni hayatlar ...
...
Gel gör ki ; zamanın birinde kırk küsür yıldır sana kat kat gömleklerine rağmen
bahşedilmemiş ; " SÜSTEN ARINMIŞ ŞEREFLİ BİR KOLTUK " nasip edilecek ...
Üstelik ; sustuklarım anlayacaklarına değeceği vakit ...
Tam da sen ; "süsten arınmış şerefli koltuğa layık görüldüğü vakit " ...
Ne bir saniye erken ... Ne bir saniye geç ...
O koltuk ki ; Senin kıymetli koltukların onu görünce kaçacak yer arar ...
O koltuk ki ; Makamların yanından geçemez ...
O koltuk ki ; İsimlerin ,ülkelerin , hatırlı tanıdıkların , başarıların bir toz zerresi
yanında ...
O vakit gömleklerine bakacaksın .... Fakat bu kez başka türlü ...
Demirden bir el , pamuktan bir elin gücüne ihtiyaç duyar mı dersin ?
Bir okyanus peki bir damla suya ?
Olacak iş mi ? Koskoca güneş , varlığı 30 gr yer kaplayan bir muma ?
Gömlekler sahibi bir kimse , peki çıplak bir varlığa ?
...
ANLAMAK ...
...
Anlamak ki süsten arınmış şerefli bir koltuk ...
Şerefli koltuk ki ancak ; taşlı , karanlık , soğuk , çıplak ayaklarla yürürken diken
leri kemiklerinde hissederek , içinde aç yılanların , akreplerin beklediği
bataklıklardan bata çıka , yüzün gözün kan revan içinde kalarak , karanlığın ,
anlamazlığın kol gezdiği "BİR LOKMA ANLAMAYA" aç kaldığın , muhtaç kaldığın
yolların sonunda ...
Zaman ki sonsuz ...
Sınırsız ...
Var edilen bizler ki ;
İstisnasız hep sonlu ...
Sınırlı ...
Ayaklarının toprağa değeceği belki ellinci yılında , belki sekseninci yılında ,
belki yarın ,belki 1 yıl sonra ....
Var eden bir koltuğa layık gördüğünde seni ;
Aklına "KENDİNE SAHİP ÇIKMASINI " dilerim ...
Kalbine "FERAHLIK" dilerim ...
Diline "KONUŞMAK" dilerim ..
O kısa belli belirsiz uykularına "HUZUR" dilerim ...
Ayaklarının "NEREYE GİDECEĞİNİ BİLMESİNİ" dilerim ...
Bu ne yapacağını bilmez haline "VARILACAK YER" dilerim ...
Beynin , hissin , geçmişin , geleceğin , paramparçayken gözbebeklerinin önünde
Ben sana "HUZURLU KABULLENMİŞLİK " dilerim ...
" SUSTUKLARIMA DÜĞÜN BU GÜNMÜŞ MEĞER " ...
...ŞARA...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder